Savaşın ardından görevini sağlık nedenleriyle bırakmak zorunda kalan Alman bir subay, sessizliğin içinde kalemiyle yeni bir cephe açıyor. Türkiye’de geçirdiği yıllar, ona Türk milletinin azminin ve emeğinin sınır tanımaz gücünü gösteriyor. Gördüklerini, yaşadıklarını ve anladıklarını anlatırken; dogmatik yargılardan uzak, ölçülü bir üslupla gerçeğe ulaşmaya çalışıyor. Almanya’da, müttefikleri olan Osmanlı ve onun dünyasına yönelik eksik ve yüzeysel fikirlerin arasından, yerinde gözlemlere dayalı bir tablo çıkıyor: Türk halkının hayatının ayrıntıları, sabrı, toprağının bereketi, sanayileşmenin sancısı, kültürün derin damarları. Bu sayfalar iki halkın birbirini tanıma çabasının da bir yansımasıdır. Yazar, bir ülkeyi anlamanın en doğru yolunun onunla birlikte çalışmaktan geçtiğini söylüyor. Bu nedenle kitabın her cümlesi, kişisel tanıklıkların bir ifadesi konumundadır. Okurlarımız burada kuru bir anlatım değil; insanın çalışarak, gözlemleyerek ve anlamaya çalışarak kurduğu samimi bir bağın hikâyesini bulacaktır.