Türk Katilleri, yazarının tarihî gerçeklere sarsıcı bir dürüstlükle eğildiği, savaşın insan ruhunda açtığı yaraları gözler önüne seren bir eserdir. Eseri kaleme alan yazar, Osmanlı’nın son döneminde Balkanlar ve Kuzey Afrika’da yaşanan trajedileri alıntılar, günlükler ve mektuplar üzerinden gün yüzüne çıkarmaktadır. Yazarın dili, dönemin ruhunu ve savaşın dehşetini yansıtan güçlü bir anlatım taşır.
Balkan Savaşları ve Trablusgarp Cephesi’nde Türk ve Osmanlı halkına yönelik nefretin, ihanetin ve yok etme girişimlerinin perde arkasını değinir. 1912–1913 yıllarında bir Yunan subayının günlüğü, bir “mektup” dizisi olarak sunulmakta; milliyetçilikle körleşmiş bir zihnin “intikam” duygusunun nasıl sistematik bir katliama dönüştüğünü gözler önüne sermektedir. Yazar, İttihat ve Terakki’nin yükselişi, Selanik’teki ekonomik rekabet, Bingazi ve Derne cephelerinde Osmanlı direnişi gibi olayları iç içe geçirerek dönemin siyasal ve ahlaki çöküşünü anlatır. Zehirli propagandalar, gizli operasyonlar ve cephedeki acımasızlıklar, eserin merkezindeki insani felaketin çerçevesini oluşturur
Türk Katilleri, her ne kadar tarihî bir anlatı niteliği taşısa da, yazarın güvenilir kaynaklar sunmaması onu tamamen akademik bir belge olmaktan uzaklaştırır. Bununla birlikte, eserde aktarılan olaylar ve tanıklıklar, güvenilir dönem kaynaklarında yer alan anlatılarla benzerlik gösterir. Bu nedenle kitap, mutlak bir tarih kaynağı olarak değil, dönemin ruhunu, şiddet atmosferini ve insani çöküşü edebî bir bakışla yansıtan bir eser olarak görülmelidir.