Kral Süleyman, Tanah ve onu izleyen Yahudi geleneğinde Davud’un oğlu, birleşik İsrail Krallığı’nın üçüncü hükümdarı ve özellikle bilgelik, hüküm ve düzen kurma yetisiyle anılan bir figürdür. Onun adı, adaletli yargılamalar, Tapınak inşası ve bilgeliğin Tanrı’dan bir armağan olarak talep edilmesiyle özdeşleşmiştir. Süleyman, tarihsel ve kutsal metinlerde askerî bir fatih olmaktan ziyade, düzen kuran, yasa koyan ve bilgeliği siyasetin merkezine yerleştiren bir kral olarak resmedilir. Aynı zamanda bu gelenek, Süleyman’ı çelişkilerden arınmış bir ideal figür hâline getirmez; çok eşliliği, yabancı etkiler ve inanç sapmaları sebebiyle eleştirilen yönleri de anlatının parçasıdır. Böylece Süleyman, hem bilgelik ideali hem de insanî zaaflarıyla tarihsel-teolojik bir kişilik olarak şekillenir.
Bu kitap ise, Kral Süleyman’a atfedilen bilgelik mirasının ritüel, kozmoloji ve uygulama düzeyine taşınmış geç dönem bir ürünüdür. Metin, evreni gezegensel etkiler, melekî hiyerarşiler, ruhlar ve zaman düzenleri üzerinden sistemleştirir; amaç, bu düzeni keyfî biçimde zorlamak değil, doğru zaman, doğru arınma ve doğru isimler aracılığıyla onunla uyum içinde hareket etmektir. Kitap boyunca mühürler, aletler, oruçlar ve saatler ayrıntılı biçimde düzenlenir..