Zafer Akarasu, duygusal insan hallerine inat, insandaki şiirin peşinde olan bir şair... Bu yüzden yüksek seslerin yerine, fısıldarken bile yüreğe değmesini biliyor. Böylece, yağmur bulutlarındaki gök gürültüsü gibi haykırmanın da başka bir halini göstermiş oluyor şiirlerinde... Kimi zaman serüvenci ve tutkulu, kimi zamanda yarım ve yaralı haldeyken bile yerini umutsuzluğa bırakmıyor; tıpkı soyadı gibi, dingin nehirlerin menderesinde akıp giden suları algılatıyor.
Biriktirmiş, demlenmiş ama bir yandan da geciktirmiş bu şiirleri şair. Buradaki dizeleri okurken, Zafer Akarsu´nun ilk kitabından bu yana hayli zaman geçmiş olduğunu fark ettim. Bir kez daha yaşamdaki sınanmışlıkla sabit olmuş ki, bir kardelenin güneşle kucaklaşması gib, bir şairin de şiirlerini okurla buluşturmasının doğal seyri varmış...
Rüzgar Göçü´ndeki şiirler, buruk bir tebessümün içindeki hüzün sanki...

Ahmet Can Akyol