Osmanlı İmparatorluğu’nun Avrupa devletleriyle kurduğu diplomatik ilişkiler, siyasî denge arayışlarının ve karşılıklı kültürel algıların şekillenmesine vesile olmuştur. 18. yüzyıldan itibaren sürekli elçiliklerin kurulmasıyla birlikte Osmanlı bürokrasisinin Avrupa’ya bakışı, geçici ve sınırlı misyonlardan kalıcı temsilciliklere doğru dönüşmüştür. Bu süreç, imparatorluğun Batı’yla kurduğu iletişimde yeni bir dönem başlatmıştır.
Bu bağlamda, Osmanlı’nın ilk sürekli Paris elçisi olan Moralı Seyyid Ali Efendi, hem görevlendirildiği dönemin siyasî atmosferini hem de Osmanlı devlet adamlarının diplomasiye yaklaşımını temsil eden önemli bir şahsiyettir. Fransa’da bulunduğu süre boyunca yürüttüğü temaslar ve geride bıraktığı gözlemler, Osmanlı-Fransız ilişkilerinin tarihsel bağlamını anlamak bakımından temel kaynaklardan biri hâline gelmiştir.
Maurice Herbette’in kaleme aldığı Moralı Seyyid Ali Efendi, bu ilk daimi elçinin kişiliğini ve misyonunu ele alarak, 18. yüzyıl sonu Avrupa dengeleri içerisinde Osmanlı diplomasisinin konumunu incelemektedir. Fransız arşiv belgelerine dayanan araştırma, yalnızca bir biyografi olmanın ötesinde, Osmanlı diplomasisinin modernleşme sürecini de aydınlatan ve dönemin diplomatik teamüllerine Osmanlıların nasıl eklemlendiğini gösteren bir inceleme hüviyeti taşımaktadır.