Bu çalışma, 1908 Devrimi’nden sonraki yıllarda Osmanlı İmparatorluğu’nun içine sürüklendiği siyasal çözülmeyi, Avrupa diplomasisinin tutumunu ve Balkanlardaki dengelerin değişimini, Jön Türk yönetiminin iç politikasıyla dış baskılar arasındaki çatışmayı; Abdülhamid döneminden devralınan imparatorluk mirasının kısa sürede nasıl sarsıldığını ve Balkan birliğinin doğuşuyla Osmanlı’nın Avrupa’dan nasıl kopuşa sürüklendiğini değerlendirir.
Bérard, özellikle 1908-1912 arasındaki dönemde Fransa’nın ve diğer Avrupa güçlerinin Osmanlı üzerindeki politikalarını, Fas meselesiyle benzerlikler kurarak yorumlar. İstanbul’un iç çelişkilerini, ordunun durumunu, ekonomik zayıflığı ve diplomatik yalnızlığı vurgular. Eserde Balkan halklarının ayaklanmaları, Girit ve Makedonya sorunları, Halifelik kurumunun siyasî etkisi ve Osmanlı yönetiminin bu krizlere verdiği tepkiler de geniş biçimde ele alınır. Yazar “İstanbul’un Ölümü” ismini, bu tarihsel sürece, dramatik ve sembolik bir hava katmak amacıyla seçmiştir.