Ali Abdürrâzık’ın 1925 yılında yayımladığı İslâmiyet ve Yönetimin Temelleri, hilafetin dinî değil, tarihî ve toplumsal bir kurum olduğu iddiasını savunan cesur bir manifestodur. Eser, İslâm dünyasında genel kabul gören siyasi teolojiyi sorgular; kaynakları yeniden değerlendirerek siyasal otoritenin halifenin olmazsa olmaz makamından çok daha geçici, insan yapımı bir yapı olduğunu ileri sürer.
Yayınlandığı anda tartışmaların odağı haline gelen eser, geleneksel ulema çevrelerinin tepkisine rağmen, modernist ve laik düşünürlerin takdirini kazanmıştır. Arapça orijinalinden ilk İngilizce çevirisine kadar, radikal düşüncenin akademik zemine taşınmış bir örneği olarak halen akademik ilgi çekmeye devam etmektedir.