Öldüm ben biliyor musunuz?
Üstelik daha on üç yaşımdayım. Öldüğü yaşta kalıyormuş insan, öyle diyorlar. Hâlbuki ben büyümek, genç kız olmak, kadın olmak, anne olmak istiyordum. Bütün bunları elimden aldılar. Şimdi ben on üç yaşında, hiçbir şey yaşamaya fırsat verilmeden, hayatta yaşanacak bütün acıları bir seferde yaşatarak öldürüldüm. Ölürken acı çekmedim. Öncesinde çektiklerimse tarifsiz. Anlatacaklarım sizi rahatsız edebilir, etmeli de ama bu gerçeklere sırtınızı dönemezsiniz. Bütün bunlar yaşanmamış gibi hayatınıza devam edemezsiniz. Ben sizim, sizin içinizdeki büyüyememiş kız çocuğuyum. Beni, bizi yok sayamazsınız.
...Sadece bir sıcaklık… Ne olduğunu anlamadım. İki yavrumla göz göze geldim. Zavallıcıklar donakalmışlardı. Birbirlerine sarılmış öylece bakıyorlardı. Önce bir sarsıldım. Sonra bir sıcaklık daha. Sonra sesler de renkler de gitti sadece kırmızı kaldı… Bir de bana bakan kuzularımın kara gözleri… Ben Özgül Sevgi, şimdi burada bu kaldırımda ölüyorum ve soyadının hiçbir zaman anlamını bilmeyen kocam tarafından öldürülüyorum. Oğluma iyi bakın olur mu? Onu babası gibi sevgisiz büyütmeyin.
Seni çok seviyorum oğlummm.