...Görünüşte takdir kıymetlerini klasik musikimizin lehine kullananlar, hakikatte bu sanat kurumunu ortadan kaldırmak istiyorlardı. Maksatları alafrangaya benzeyen melez bir musiki yapmak ve bu şekilde değiştiren ve yenileyen olmaktı.
Gerçekte ömrünü dolduran çalışmalarımın böylece heba olması, benim için bir üzüntü sebebi olabilirdi. Fakat hiçbir zaman şöhret kazanmak emelinde bulunmadığım için üzgün olmadım. Vaktimi; felsefeye, tasavvufa, ahlaka verdim. Bu sahalarda birkaç eser yazarak kültür bakımından bana düşen ödevleri yerine getirmeye çalıştım.
...Lakin babamızın ölümünden sonra fakir kalmıştık. Kağıt ve mürekkebim bazen oluyor bazen de olmuyordu. Annemden on para alırdım. Bununla hokka tedariki de imkansızdı. Düşündüm, taşındım. Kağıt masrafını kaldırdım. Yazıyı mezar taşlarına yazabilirdim... Hokka yerine midye kabuğu kullanacaktım... Artık cayır cayır yazıyordum... Uzatmayalım bu şekilde hattatlığa başladım.
Yukarıda bazı bölümlerini okuduğunuz bu eserde felsefeci, bestekâr ve müzik bilgini İsmail Fenni Ertuğrul ile Hattat Rıfat Yazgan’ın yaşamları ve sanatçı kişilikleri anlatılmaktadır. Bu kısa eser geçmişimize , kaybolmaya yüz tutmuş eski sanatlarımıza, eskimeyen müziğimize geniş bir bakış açısı sunmaktadır. Keyifle okuyacağınızı umuyorum, değerli okurlar.
Güngör Kibaroğlu