Roman karakterlerinden Felâtun Bey, batıtılaşmayı yüzeysel olarak yorumlamış ve sefa hayatı süren biridir.
Râkım Efendi ise ona karşıt bir karakter olarak kurulmuştur. Oldukça çalışkan ve tutumlu biridir. Romanın sonunda bu dönem romanlarından bekleneceği üzere, Râkım Efendi dilediği hayatı elde ederken, Felâtun Bey yaptığı hataların sonucuna katlanmak zorunda kalır.
İsimlerinde kullanılan “efendi” ve “bey” kavramları da karakterlerin temsil ettikleri değerlerin sembolüdür. Türk roman yazımının emekleme sürecinin ürünlerinden olan bu eser, edebi nitelik açısından örnek aldığı Avrupalı eserlere denk olamamaktadır.