Düşmanımız Devlet adlı bu eserde devletin tarih boyunca sürekli genişleyen, kendini kutsallaştıran ve bireyin doğal özgürlüklerini adım adım eriterek gücünü artıran bir kurum olduğu anlatılır. İnsan topluluklarının içsel dinamizmi ve kendiliğinden gelişen toplumsal güçler, zamanla devlet aygıtının ağır ve müdahaleci mekanizması tarafından yutulur; bu süreç de özgür girişimin, yaratıcı enerjinin ve toplumsal dayanışmanın giderek körelmesine yol açar.
Yazar, devlet gücünün nasıl toplumsal güçten beslendiğini ve bu gücü sürekli artırmak için her olağanüstü durumu fırsata çevirdiğini tarihî örneklerle gösterir. Farklı ülkelerde devletin merkezileşme, bürokratikleşme, ekonomik müdahale ve yoksulluğu siyasi bir araç hâline getirme yoluyla nasıl güç biriktirdiği açıklanır. Bu süreçte devlet, toplumun üstünde konumlanan ayrıcalıklı bir sınıfa ve neredeyse bir “devlet dini”ne dönüşür.
Son olarak yazar, devletin doğal ve toplumsal bir kurum olmadığı; kökeninin fetih, zorbalık ve iktisadi sömürüye dayanan tarihsel bir yapıda bulunduğunu savunur. Bu nedenle devlet ile “hükümet” kavramları kesin biçimde ayrılmalı, devletin toplum karşıtı doğası berrak biçimde tanınmalıdır.