Gültekin Tezcan, kimi zaman, dünyanın rendesinden dökülen her bir varoluş çentiğinin onulmaz öfkesini, kimi zaman da, bireyin kendi cenderesinde sıkışıp kalmış türlü yok olmalarının sessiz dil sürçmelerini tutuyor nefesinde. Sözünde büyüyen çığlığı dizginleyen kızıl imgelerin varlığı, çürüyen nehirlerine su taşırken, direnmenin sonsuz ritmini de aralıyor.
Dünyayla ve kendiyle olan savaşımında sözle mevzilenmiş tutumuna yakışacak ölçüde söze boyun eğmiş bir şair var karşımızda. Sözün gücünü duyan ve iyi sözün insanı ve dünyayı yeniden yaratacağına inanan bir şair.