Geçmiş büyürken, gelecek adım adım küçülüyordu babam için. Avuçlarımın içindeki ellerine bakıyorum. Küçülmüşler. Oysa bir zamanlar babam, tek avucuyla ellerimi kapatırdı. Şimdi ise onun elleri avuçlarıma sığacak kadar küçük. Babam sırtını geleceğe, yüzünü de anneme, yani geçmişe döndü. Hafızasındaki her şey yer değiştirdi. “Annem annem” diyor bana.
Anladım ki onun büyüyen geçmişindeki kızı, küçülen geleceğinde de annesiyim.

Melda TAPTIK