13. yüzyıl sonlarına doğru Anadolu´da Moğol baskısı zayıflamış ve bu durumdan faydalanan Türkmen beyleri yavaş yavaş Selçuklularla ilişkilerini keserek bağımsızlıklarını ilan etmişlerdi. Anadolu Selçuklularının hakimiyetindeki topraklarda kurulmuş olan bu beyliklere Anadolu beylikleri (tavaif-i müluk) denilir. Bunların çoğu Bizans İmparatorluğu´na yakın uçlarda ve kıyı bölgelerinde teşekkül etmişti. Selçuklu-Moğol idaresinin daha kuvvetli bir şekilde göründüğü Orta Anadolu´da kurulan beylik sayısı ise çok azdı.

Anadolu´da kurulan bu beyliklerin en güçlüsü, merkezi Ermenek olan Kara manoğulları Beyliği´dir (yaklaşık 1256-1483). Başlangıçta sufi çevreleriyle yakın ilişkileri olduğu anlaşılan bu beylik, birçok defa Selçuklu-Moğol idaresiyle mücadele etti. Nihayet bu aileden Mehmet Bey, beraberinde Cimri lakabıyla meşhur Selçuklu şehzadesi Alaeddin Siyavuş olduğu halde Konya´ya girdi (1277). Mehmet Bey, beylik sınırlan içinde Türkçeden başka dil kullanılmamasını emretti. Bu hareket Anadolu´da Türkmenlerin milli şuurlarının çok güçlü olduğunu göstermesi bakımından ilgi çekicidir. Karamanoğullan Anadolu´da üstünlüğü ele geçirmek için Osmanlılarla da savaştılar. Zaman zaman Osmanldara karşı Venedik, Papalık ve Akkoyunlularla ittifaklar yaptılar; ancak Osmanlı Karamanoğullan mücadelesi Osmanlıların galibiyetiyle sonuçlandı...