Il était une fois un homme qui s’appelait Ali Baba.
Il vivait dans la ville de Bagdad. C’était un homme
pauvre, mais bon, toujours prêt à aider ceux qui en
avaient besoin. C’est pour cela que nous serons toujours
pauvres, dit sa femme. Nous avons très peu d’argent
pour nous-mêmes, mais tu donnes notre argent et nos
affaires à des amis et à des étrangers. Un jour, nous
serons mendiants.

Evvel zaman içinde, Ali Baba adında bir adam
Bağdat’ta yaşardı. Fakir olmasına rağmen, ihtiyaç içerisindeki
herkese yardımcı olan iyi bir adamdı.
Karısı ‘işte bu yüzden hep fakir kalacağız’ dedi.
‘Zaten kıt kanaat yaşıyoruz, bir de sen paramızı ve
eşyalarımızı arkadaşlarına ve yabancılara veriyorsun. Bir
gün biz de dilenmeye başlarız.’