Düşün zihnim. Sen muhteşem bir şey yaratabilirsin. Issız gecenin kurşuni renge boyanan ayı yaratışı gibi. Kapkara rahminden. Kanı siyah akan rahminden, gecenin. Gümüşsü parlaklıkla yıkadığı ayı doğuruşu gibi! Soluk griye döllediği! Düşün zihnim. Sen bir yaratıcısın. Tanrı’nın yarattığı bir yaratıcı! Yaratılan bir yaratıcı! Yarı tanrı! Düşün ve yarat. Yaratıcını hayal kırıklığına uğratmadan. Yaratacağın şeyi tanrına verilecek bir armağan gibi. Yarat! Hayal et zihnim. Sen yaratılmamışı yaratabilirsin. Çünkü varlık nedenin, yaratmak. Hiç yaratılmayanı, hiç yaratılmamış biçimde yaratmak için yaratıldın sen. Çünkü ancak sen başarabilirsin bunu. Tanrı, bunun için var etti seni. Hiç kimse, senden başka hiç kimse senin kadar mükemmel yaratamayacağı için yaratıldın sen. Yüzdüğün o sığ nehirleri geç. Senin yerin, okyanuslarda. Senin yerin, o okyanusların en derin yerlerinde. Hızla yüz ve okyanusunla kavuş. Ve in. En derine! Konuş benimle zihnim. Duyulmamış sesini duyur bana. Konuş benimle zihnim. Bana adını söyle. Hiç kimsenin bilmediği, hiç kimsenin duymadığı o kelimeyi söyle. Konuş benimle zihnim.

Sen kimsin?