Ömer Seyfettin Osmanlı Türkçesi’nin ömrünü tamamladığı zaman olarak bahsedilen 19.
asrın sonlarında dilde ve edebiyatta milliyetçiliğin baş mimarlarından biri haline gelmiştir.
Eserlerinde sıklıkla milliyetçi söylemine rastlanmakta ve aynı zamanda milliyetçiliğe farklı
yönlerden baktığı görülmektedir. Hayatı boyunca büyük baş yapıtlara imza atmış ve birçok
edebiyatçı için ilham kaynağı olmuştur. Gençlere millî şuuru, Türk’ün mefkûresini aşılamayı
bir görev edinmiş ve Türklük Ülküsü’nü kaleme almıştır. Okuyucunun kafasında bir millî bilinç
oluşturmak ve onun ilerlemesini sağlamak sadece bu eserinde değil birçok eserinde Ömer
Seyfettin’in önceliği olmuştur. Ona göre:
“Türklerin milliyetperver olmalarında hiçbir tehlike yoktur.”
“Cahil milletler toplanamaz, birlik yapamaz, mahvolur. Türkler de okuyup ilim ve fen
öğrenmezlerse milletlerini anlayıp terakki edemezler. Ve düşmanlara esir olurlar. Onun için
her Türk ilme, fene son derece ehemmiyet vermelidir.”